رابطه ی دنیاوآخرت

با سلام.به دنیای نیلوبلاگ و وبلاگ جدید خود خوش آمدید.هم اکنون میتوانید از امکانات شگفت انگیز نیلوبلاگ استفاده نمایید و مطالب خود را ارسال نمایید.شما میتوانید قالب و محیط وبلاگ خود را از مدیریت وبلاگ تغییر دهید.با فعالیت در نیلوبلاگ هر روز منتظر مسابقات مختلف و جوایز ویژه باشید. در صورت نیاز به راهنمایی و پشتیبانی از قسمت مدیریت با ما در ارتباط باشید.برای حفظ زیبابی وبلاگ خود میتوانید این پیام رابطه ی دنیاوآخرت...ادامه مطلب

بدون شک اشتراکات و مشابهت هایی بین زندگی این جهان و حیات اخروی وجود دارد. برخی از این شباهت ها عبارتند از: حقیقی و واقعی بودن هر دو زندگی؛ آگاهی انسان به خود و تعلقات خویش؛ اصل وجود لذت و رنج، سرور و اندوه، سعادت و شقاوت؛ وجود غرایز حیوانی و غرایز ویژه انسان؛ زیستن انسان با بدن و اندام کامل و اعضا و رابطه ی دنیاوآخرت...ادامه مطلب

چکيده يکي ازپرسش هاي مهم در بحث چگونگي رابطه دين و دنيا است. به اين مسأله مي توان از منظرهاي گوناگوني نگريست. نوشتار حاضر به اين موضوع از منظر رابطه دنيا وآخرت مي پر دازد. ما معتقديم گرچه هدف نهايي دين، هدايت انسان به سوي رستگاري اخروي و کمال حقيقي است؛ اما چون بين دنيا وآخرت رابطه حقيقي و تکويني وجود دارد، سعادت اخروي انسان در گرو تنظيم درست زندگي دنيوي او است و به خاطر محدوديت دانش انسان و عجز او از شناخت جزئياتِ رابطه دنيا و آخرت تنها دين مي تواند الگوي درست و متناسب با کمال حقيقي انسان را به دست دهد. رابطه ی دنیاوآخرت...ادامه مطلب

کلمه معناي مخالف را مي رساند و آخِر و أخير که آخِرت مؤنث آن مي باشد مقابلِ أول است. واژه از واژگان پر تکرار در قرآن کريم است. اين واژه در قرآن 9 بار قيد واژه ، به صورت اضافه يا وصف، يک بار صفت ، 5 بار در برابر و 42 بار دربرابر الدنيا به کار رفته است. واژه نيز 25 بار صفت ذکر شده است؛ بنا براين، مراد ازآخرت مراحل متأخر ومنازل بعدي است که پس ازپايان زندگي دنيا درپيش روي انسان قرار دارد}]. با تأمل بيشتر، به نظر مي رسد دنيا و آخرت در قرآن به سه معنا به کار رفته است: 1. ظرف زندگي انسان: گاهي درقرآن از دنيا وآخرت، زندگي انسان قصد شده است؛ مانند رابطه ی دنیاوآخرت...ادامه مطلب

بحث اين است که رفتار وچگونه زيستن انسان در دنيا چه ارتباطي با چگونه زيستن انسان در آخرت دارد؟ دنیا دوستی از آثار قوه شهوت است. کسی که درسیطره شهوت قرار می گیرد چاره ای ندارد جز آنکه خواهشهای شهوت را بر آورد و اسباب بهره مندی از جنس مخالف و خوردو نوش را فراهم سازد از این رو به دنیا رو می آورد و به آن علاقه مند می شود در راه برخورداری از آن به هر گونه رذالتی تن می دهد و دست و دامن خود را به هر پلیدی می آلاید پیامبرگرامی اسلام (ص) فرمود: حب الدنیا رأس کل خطئیة . دنیا دوستی ریشه هر گناه است. رابطه ی دنیاوآخرت...ادامه مطلب

پیشوایان دین وبه پیروی از ایشان عارفان و نظریه پردازان علم اخلاق به منظور هشیار کردن مردم، ویژگی های دنیا را با مثال های روشنگر بیان کرده اند. برای نمونه تعداد از این مثالها که از معصومین (ع) نقل شده بیان می شود. 1- دنیا نسبت به آخرت خیلی ناچیز است. پیامبر اکرم می فرماید: دنیا نسبت به آخرت چنان است که انگشت را در آب دریا فروبری این انگشت چه مقدار ازآب دریا را همراه می آورد. 2- دنیا ناپایدار است و نامحسوس می گذرد. امام حسن (ع) می فرماید:ای کسانی که در پی لذات دنیوی می روید دنیا ماندگار نیست، فریب سایه گذاری را خوردن حماقت است. 3- امور دنیوی نسبت به آخرت همانند خیال نسبت به واقعیت است. پیامبر اکرم (ص) می فرماید: الدنیا حُلم و اهلهاعلیها مجازون معاقبون. دنیا خوابی است که اهل آن به خاطرش پاداش میگیرند یا عقاب می شوند. 4- دنیا محل گذر است. عیسی بن مریم (ع) می فرماید: الدنیا قنطره فاعبروها ولا تعمدوها. دنیا پل است از ان بگذرید و آبادش نکنید 5- دنیا فریبنده است. امیرالمومنین می فرماید: مثل الدنیا مثل الحّیة . لیّن مسّهاو یقتُل سمّها. دنیا چون مار است که پوستش لطیف و زهرش کشنده است. 6-انسان ه رابطه ی دنیاوآخرت...ادامه مطلب

دنیا نامی است که برظرف زندگی پیش ازمرگ اطلاق میشود ولی بی شک منظور از دنیا در روایاتی که خواندیم این معنی نیست. چرا که عالم دنیا مهد تربیت نفوس قدس ، سرای کسب مقامات عالی و مزرعه آخرت است و هم از این رو در نزد ارباب معرفت و رهروان راه آخرت از بهترین جلوه گاه های وجود و بهترین عوالم است.خلاصه دنیا طلبی از آثار قوه شهوت است و انسان را به هر گناهی وا می دارد. دنیا در روایات از سویی به فریبندگی و ناپایداری، بی ارزشی و ملعون بودن ، توصیف و خواب و زندان مؤمن نامیده می شود. و از سوی دیگر به عنوان یاور اتسان برای آخرت سرای صدق و عافیت و دار بی نیازی معرفی شده است. و انسان برای بدست آوردن و حفظ آن مأموریت یافته است. رابطه ی دنیاوآخرت...ادامه مطلب

دنـیـا، بـراى انسان آفریده شده و انسان ها در برخورد با آن دو گونه اند: گروهى آن را هدف قـرار داده، دسـت یـابـى بـه زنـدگـى دنـیـا و مـظـاهـر آن، سـراسـر فکر و ذهنشان را به خود مـشـغـول سـاخـتـه و به هر قیمتى مى خواهند به آن برسند. گروهى نیز دنیا را وسیله اى براى رسیدن به زندگى بهتر در سراى آخرت مى دانند. به تعبیر امام على (ع ): دنـیـا سـراى نـاپـایـدارى اسـت کـه انـسـان بـراى انـدوخـتـن زاد و تـوشـه و کـسـب کـمـال و مـعـرفـت، بـه آن گـام نـهـاده اسـت. بـه هـمـیـن دلیـل، خـداونـد انـسـان را بـا انـواع آزمـایـش هـا و تـمـریـن هـاى سـخـت از قـبـیـل انـجـام کـارهـاى عـبـادى، پـرهـیـز از خـواسـتـه هـاى نـفـسـانـى، تحمل سختى ها و گرفتارى ها مى پروراند و براى زندگى ابدى سرشار از خیر و برکت آماده مى کند. روزى پـیـامـبر(ص )، در منزل خود بر روى حصیرى استراحت مى کرد، یکى از اصحاب وارد شد. حـضـرت برخاست در حالى که اثر حصیر بر پهلوى ایشان مانده بود، آن شخص متاءثر شد و عرض کرد: اى پیامبر خدا! فرش بهترى تهیه نمایید. حضرت فرمود: امام سجاد(ع )، به نقل از سخنان حضرت مسیح (ع ) خطاب به حواریون، فرمود: رابطه ی دنیاوآخرت...ادامه مطلب

در شمارى از روایات معصومین :، نوعى از تعریف و تمجید از دنیا به چشم مى خورد و در عده اى دیـگـر، از دنـیـا نـکـوهـش شـده و از بـى اعـتـنـایـى بـه آن سـخـن بـه مـیـان آمده است. به عنوان مثال درباره تمجید از دنیا آمده است پـاسـخ ایـن اسـت کـه دنـیـا در اصـل و ذات خـود، مذموم و ناپسند نیست، بلکه ناپسندى دنیا به دلبـسـتـگى انسان و نحوه استفاده اش از آن مربوط مى شود؛ اگر انسان دنیا را به خاطر دنیا و دسـت یـابـى بـه لذت هـاى آن بخواهد و اموال و املاک، جاه و مقام، قدرت و مکنت در نظرش zwj; هدف شـود و تـا حـد پـرسـتـش بـه دنـیـا علاقه و دلبستگى پیدا کند و از آخرت و مرگ و قیامت وحشت داشته باشد، چنین دنیایى مورد مذمت شدید است. اما اگر دنیا را بدان سبب بخواهد که از ثروت و اموال آن، حاجت نیازمندان را برطرف سازد و یا با جاه و مقام آن، حقى را به صاحبش برساند و در آن اعـمـال خـداپـسـنـد انـجـام دهد، چنین دنیایى نه تنها مذموم نیست که مورد ستایش نیز قرار گـرفـتـه اسـت. بـنـابـرایـن نـکـوهیده یا پسندیده بودن دنیا، بستگى به چگونگى رویکرد و عـمـلکـرد انسان به دنیا دارد. این سخن امیرمؤ منان (ع ) نیز به دو گون رابطه ی دنیاوآخرت...ادامه مطلب

آنـان کـه از فـرصت کوتاه عمر بهره مى گیرند و زاد و توشه اى براى آخرت خود فراهم مى سـازنـد، کـسـانـى هـسـتـنـد کـه دنـیـا را مـحـل کـشـت و آخـرت را محل برداشت مى دانند؛ چنان که رسول خدا(ص ) فرمود: . اینان، آنچه را در توان دارند، از عمل صالح و کارهاى خیر، در طبق اخلاص مى گذارند و براى فرداى خویش پیش مى فرستند. با توجه به این روایت، آنچه در آخرت نصیب انسان مى شود، محصول و تکامل یافته همان بذرهاى اعمال نیک و بدى است که در این جا افشانده است. همان طور کـه مـحـال اسـت انـسـان جـو بـکـارد و گـنـدم بـرداشـت کـنـد، مـحـال اسـت در دنـیـا اندیشه ناصواب، خلق و خوى حیوانى و کردار ناشایست داشته باشد و در آخرت از بهشت و مواهب الهى بهره مند گردد. بـنـابراین، انسان باید آماده وداع با این جهان و گام نهادن در سراى دیگر باشد و پیش از آن کـه فـرصـت از دست برود، با آینده نگرى به تهیه ساز و برگ مناسب و آنچه لازمه این سفر پر خوف و خطر است، بپردازد. در تمثیلى زیبا آورده اند که: مرد غریبى وارد شهرى شد، دید مردم گرد آمده اند و انجمنى برپاست، همین که وارد آن جمع شد بـه اسـتقبال او آمدند و او را به پادشاهى خود برگ رابطه ی دنیاوآخرت...ادامه مطلب